Blog: schrijf mee

Laatst belde ik Luna. Ze nam haar mobiel niet op en tot mijn verbazing kreeg ik haar voicemail. Geen idee dat ze die had ingesproken...

Luna heeft erg veel last van jeuk over haar hele lichaam. Vooral bij stress neemt dit extreme vormen aan, zo erg dat ze zelfs haar hele huid kapot krabt. Voorheen gebruikte we natte doeken en ijspacks, maar de oplossing bleek heel simpel.

Luna heeft een normale intelligentie (vmbo/havo). Ze schrijft verhaaltjes in haar schrift, met potlood. Prachtige verhalen. Welliswaar met eenvoudige bewoording, omdat haar woordenschat wat achterloopt (ookal zo'n typisch pdd-nos-ding). Met haar communicatie is dus niets mis. Totdat ik laatst een zeer verward bericht van haar ontving.

Luna zal begin maart worden opgenomen voor klinische dagbehandeling. Er moet, net als voor Kaat het jaar ervoor, taxivervoer geregeld worden. In 2014 werd ‘ziekenvervoer’ nog betaald door de zorgverzekering. Ook hiervoor mogen wij nu aankloppen bij de gemeente; 'Zeg wat woont u hier leuk, u kunt die kosten toch wel zelf betalen?'.

In mei 2013, wil Kaat niet meer naar school. Ze was al een tijd aan het kwakkelen met haar gezondheid, al viel het ons wel op dat ze elke zondagavond ziek werd en op vrijdagmiddag weer liep te huppelen. Maar op een goede dag, besluit ze echt niet meer te gaan. Wat we ook proberen, straffen, negeren, belonen, het mag allemaal niet baten. Als ik haar vraag wat er speelt geeft ze me geen antwoord. Ze keert meer en meer in zichzelf en sluit zich voor ons af. Ik voel haar van mij wegglippen. We waren altijd zo close.